28. Halloween

Al dagen (eigenlijk al weken) wordt er naar Dias de los Meurtos toegeleefd, en alhoewel het officieel pas maandag echt begint met nacht van de doden is het weekend nu begonnen en het feest barst al los. Alhoewel vanavond staat wel meer in het thema van het (minder traditionele) broertje Halloween wat de laatste jaren aan het overwaaien is uit de US. Maar voordat we naar een feest kunnen gaan waar Jennifer vanaf weet hebben we eerst afgesproken bij Stephen en Erin om ons gezamenlijk aan te kleden.

Gisteren hebben we hier al proef geschminkt als skelet / spook, maar voor vanavond gaan we voor herkenbaardere personages. Didi wordt de vrouwelijke incarnatie van een duivelse demon. Ik ga voor Jezus (wederop gestaan uit het graf), inclusief wit gewaad en de kroon van doornen. Enigszins gewaagd, want ik weet natuurlijk niet wat de toch wel meer gelovige Mexicanen hiervan zullen vinden. Maar ik voel me gesterkt wanneer Jennifer's Mexicaanse vriendje Oscar in de lach schiet, wanneer ik hem mijn plan vertel.

Iets later komen we aan bij het eerste Halloween feest. Het is eigenlijk gewoon bij mensen thuis, en niet echt een flink feest te noemen. Alhoewel de mensen wel aardig zijn en we leuke gesprekken hebben, is er geen knallende muziek of dansende mensen. We houden het na niet te lang voor gezien en we gaan verder op stap - op zoek naar een echt feest. Dit vinden we uiteindelijk midden in de stad in de hippe uitgaansclub La Cantanita, waar een daadwerkelijk halloween feest is.

Ah eindelijk een echte nachtclub, en beter dan dat we hem tot nu toe gezien hebben. De aankleding en ambiance is te gek, en het helpt ook enorm dat bijna iedereen heel tof verkleed is! Wat mij die avond het meeste bezig houdt is het feit dat ik meer dan 25x de vraag heb gekregen of mensen met zombie Jezus op de foto mochten. Ik had dus niet bang hoeven wezen dat mijn kostuum uit den boze is, want wat betreft reacties is dit wel mijn meest populaire kostuum ooit. Verder beleef ik ook veel plezier aan de band van ghoulies welke eerst Amerikaanse en later Mexicaanse covers te gehoren brengt. Ze hebben stuk voor stuk erg hun best gedaan op hun kostuums zoals Beetlejuice, een mummy, (ook) zombie Captain America.

Wanneer we naar buiten gaan om naar huis toe te gaan, gaat het feest op straat gewoon verder. Er komen steeds nieuwe vrienden van Oscar langs, en er wordt een fles wiskey rondgedeeld. Verder hangen hier ook de straatkinderen (tussen de 7 en 12 jaar) die na 02.00 nog steeds rondlopen en zaken zoals kauwgom en losse sigaretten verkopen. Uiteindelijk nemen we een taxi naar huis naar huis... Poeh wat een avond, en het echte feest moet zelfs nog beginnen.

(Rick)